Nie wszystkim jest dane zostać biologicznym rodzicem, nie każda para może mieć własne potomstwo. Jednak jest możliwość zaadoptowania dziecka i wychowania go jak swojego. Jak zatem wygląda cała ta procedura adopcyjna, jakie są zasady oraz jakie warunki muszą spełnić potencjalni rodzice?
Co to jest adopcja?
Adopcja to nic innego jak uznanie dziecka jako swoje. Są dwa rodzaje adopcji:
- Konwencjonalne przysposobienie, adopcja przez ośrodek
- Bezpośrednie przysposobienie, czyli adopcja ze wskazaniem. Jest to rodzaj adopcji, gdzie biologiczni rodzice sami wybierają, komu chcą powierzyć wychowywanie swojego potomstwa. Tutaj nie ma tylu zasad jak przy adopcji poprzez ośrodek.
Adoptując dziecko bądź zrzekając się praw rodzicielskich, należy skrupulatnie to przemyśleć, bowiem jest to proces nieodwracalny.
Na czym polega przysposobienie konwencjonalne?
Jak już wyżej wspomnieliśmy, jest to adopcja, którą kontroluje ośrodek adopcyjny. Pary, które chcą adoptować dziecko, muszą zgłosić się do takiej instytucji w celu rozpoczęcia całej procedury. Zaczyna się ona od poznania dziecka. Następnie kandydaci przechodzą odpowiednie szkolenia, prowadzone są z nimi wywiady środowiskowe w celu zapewnienia dziecku dobrej i kochającej rodziny.
Zasady adopcji
- Do adopcji dochodzi wtedy kiedy dziecko zostało opuszczone przez biologicznych rodziców bądź nie żyją. Również w momencie kiedy rodzice zrzekają się władzy rodzicielskiej bądź sąd odbiera im takie prawa.
Najlepiej kiedy decyzja zostaje podjęta jak najwcześniej, ponieważ taki noworodek ma największą szansę na adopcję i otrzymanie kochających rodziców zastępczych.
- Jeśli do zrzeczenia się praw rodzicielskich tuż po porodzie kobieta ma prawo w ciągu 6 tygodni zmienić decyzję i jednak wychowywać je. W okresie 6 tygodni dziecko nie może zostać adoptowane. Nie ma umów wiążących w tym okresie ani w trakcie trwania ciąży.
- Są przypadki, że rodzice zmieniają zdanie i jednak stają na wysokości zadania i podejmują się wychowania malucha. Jeśli jednak rodzice podtrzymują swoją decyzję i nadal nie chcą mieć odpowiedzialności, zrzekają się praw rodzicielskich, bez możliwości zmiany decyzji.
- Do adopcji nie może dojść w przypadku dziecka porzuconego w oknie życia, bądź innym miejscu. W tym przypadku najpierw odnajdywani są rodzice biologiczni w celu ustalenia ich praw rodzicielskich i decyzji w związku z tym faktem.
Ważne jest to, aby rodzice nie zwlekali z podjęciem decyzji. Nie jest ona łatwą i miłą decyzją, ale może to ochronić dziecko przed tak zwaną chorobą sierocą. Im później rodzice decydują się zostawić swoje potomstwo, które się przywiązało, narażone jest na problemy natury psychicznej. Są sytuacje, w których sąd nie stwierdza rażących zaniedbań i jeśli widzi możliwość poprawy sytuacji rodzinnej, nie pozbawia ich praw, jedynie je ogranicza. Dzieci po 13 roku życia muszą zgodzić się na proces adopcyjny.
Rodzice adopcyjni- kto może nim zostać?
Adopcja nie jest błahostką, tutaj podejmowanie takich decyzji musi zostać odpowiednio skontrolowane. Osoby, które decydują się na krok w stronę adopcji, muszą spełniać pewne kryteria, które pozwolą przyznać im dziecko pod swoje wychowanie.
- Zdolności do czynności prawnych;
- Mieć zaświadczenie o bezpłodności;
- Wystrzegać się nałogów;
- Mieć stały dochód oraz dobrą opinię z pracy;
- Wiek:
a) 18 lat
b) jednak wyjątkiem są kobiety, które weszły w związek małżeński, tutaj mogą mieć wtedy 16 lat;
- Kwalifikacje osobiste:
- Zdolność do wychowania dziecka;
- Odpowiednią osobowość;
- Wyznania religijne;
- Sytuacja rodzinna;
- Skończone szkolenie, które jest zorganizowane przez ośrodek adopcyjny;
- Małżeństwa ubiegające się o adopcję muszą mieć staż minimum 5 lat – prawo nie dyskryminuje młodych małżeństw, lecz w pierwszych 5 latach najwięcej jest rozwodów.
Adopcja dziecka – inne sytuacje
Zdarzają się sytuacje, gdzie samotne osoby (single) decydują się na adopcję dziecka. Nie ma tutaj przeciwwskazania i taki człowiek również może rozpocząć proces adopcyjny. Najważniejsze w tym przypadku jest to, aby ta osoba spełniała wszystkie warunki adopcyjne.
